Pers Yir!

Kay bilis lumipas ng isang taon. Eto na naman ako ngayon, naghihintay ng pasukan. Pero ayoko pa, ang sarap kaya matulog ng walang alarm clock. Hindi katulad noong may pasok pa, isang ring lang gising na agad ako at parang gusto ko ihagis yung cellphone ko. Parehong ringtone ang ginagamit ko kapag nagaalarm ako tulad kapag may iniinit akong tubig. Kapag tumutunog na (tikitingkitingkitingkiting!!), kinakabahan ako. Naiisip ko na "shet, gigising na naman". Pero syempre hindi nag-iinit nga ko ng tubig eh.

Mag-iisang taon na mula noong LOAD namin (orientation ito para sa mga incoming 1st year medical

Batch 2017 LOAD Mr. and Ms. Hunger Games

students). Iisang tao lang ang kilala ko sa V-Hall sa orientation, si Ian, lower batch ko noong undergrad. Tapos hindi pa kami magkagroup sa mga aktibidad kaya nagkandaloko-loko na. Madali pa naman akong makaramdam ng pagiging awkward. Sa kabila ng lahat, excited pa rin ako dahil sigurado may makikilala na naman akong bagong tropa. Iyon ang isang dahilan kaya gustung-gusto ko na magpasukan. Malaking tulong ang naging orientation dahil kahit papaano nagkaroon ako ng 5-10 batchmate na kabatian sa ikalawang araw.

Hindi ko alam kung paano ko naitawid ang unang taon ko sa medical school na walang binabagsak na subject. Mahirap kasi talaga. Mahirap kasi sobrang dami. Kung isang topic lang bawat exam, madali siya. Kaya lang kung ganito ang kalakaran, aabutin ng 10-15 taon ang pag-aaral. Kailangan sa unang 3 buwan ng pasukan makapagtatag ka na ng magandang "study habit". Siguro nga dapat sa unang buwan pa lang kasi ilang exams na ang agad na madaraanan mo. Ako kasi bandang January na ako makakapagsabing "well-adjusted" na ako sa 1st year. Marami kasi akong inaatupag noong mga unang buwan lalo na noong June. Kakayanin naman makakuha ng magandang grado subalit kailangang iisantabi ang mga gala kapag weekends. Hindi ko yata kaya yung ganun dahil halos bawat weekends ay may nagyayaya ng gala.

Tandaan, hindi lang para sa mga matatalino ang medical school gaya ng sinasabi ng karamihan sa atin. Maraming alam ang mga doktor dahil maraming inaaral na dapat lang naman dahil buhay ang kanilang hinahawakan. Hindi naman ako ganun kagaling pero nakatapos ako ng 1st year. Para sa akin may 3 bagay na dapat meron ka para maging isang doktor. SAKRIPISYO, DISKARTE, TIBAY NG LOOB.

SAKRIPISYO

Studying outside for GI Gross Exam using
an emergency light because it's brownout!!

Ang ibig sabihin ng sakripisyo sa mga talatinigan ay isang pagaalay ng hayop sa Diyos. Meron pang isa, ito ang pagsuko sa isang bagay na gusto mong itago para makuha o gawin ang isang bagay o para matulungan ang isang tao. Kahit marami akong napupuntahang gala tuwing weekends noong may pasok pa, siguro may kalahati yung mga natanggihan ko dahil may exam sa darating na linggo. Kahit lakad ng pamilya matatanggihan mo kasi gusto mong pumasa. Hindi lang para pumasa, kundi para matuto. Oras ang pinakamalaking sakripisyo sa pagpasok sa medical school.

DISKARTE

Katulad ng sabi ko kanina, hindi kailangang matalino para maging doktor. Kailangan makabuo ka ng diskarte kapag nahihirapan ka sa pag-aaral. Katulad ng pagpapaturo sa mga classmate mo na gamay ang isang topic. Ang pag-attend sa mga peer-mediated review ay napakalaking tulong. Kung nahihirapan ka sa libro, huwag pilitin. Malaking bagay din ang pagtantiya kung may natututunan ka ba sa binabasa mo o kailangan mo na ng tulog.

TIBAY NG LOOB

Higit sa lahat, kailangan meron ka nito. Kung matalino ka noong undergrad. mo, pwes, ibahin mo ang medical school. Kung ang college mo ay para kang naglalakad sa Luneta, dito para kang tumatawid sa expressway. Halimbawa, gumising ka ng 7:00am ng Lunes at may exam ka ng Martes. Papasok ka sa school mula 8am hanggang 5pm. Pagdating ng 6pm, mag-aaral ka na hanggang 7am ng Martes at maghahanda na para pumasok at magexam. Lagpas 24 oras ka nang gising para lang sa exam na iyon, pero bagsak ka pa rin. Pwedeng dahil sa puyat, gutom, kaba, o mas malubha, ay kulang pa. May mga pagkakataon na maiiyak ka talaga dahil ginawa mo na lahat ng makakaya mo. Normal na ang pagbagsak sa mga exams sa medical school at hindi yun dahilan para sumuko. Matuto ka sa mga pagkakamali mo. Baka kailangan mo lang humanap ng ibang Diskarte o magdagdag ng Sakripisyo.

1st year pa lang ito. Kami ng mga batchmates ko ay 2nd year na sa pasukan, at sinasabi nilang ito ang pinakamahirap na taon mula 1st-3rd yr. Dahil kung ang subject mo sa 1 araw noong 1st year ka ay 1 o 2, dito ay 4. Mahirap talaga, pero ginusto natin 'to dahil gusto nating makatulong sa mga nangangailangan pagdating ng araw. Sabi nga ni Dr. Kent Ermita, "Walang doktor na hindi nahirapan dati gaya ninyo ngayon."